بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مبارک شعبان به پایان رسید و امروز روز سی‌ام، روز آخر ماه مبارک شعبان است. ماه شعبان، ماه آماده شدن برای ماه مبارک رمضان است و ماه رمضان، ماه مهمانی خدا ـ تبارک و تعالی ـ است؛ این را همه شنیده‌ایم؛ ولی خدا می‌داند که کدام یک از ما تا به حال در این مهمانی شرکت کرده‌ایم! خدا ـ تبارک و تعالی ـ مهمانی می‌دهد؛ اما تعداد شرکت کننده‌ها خیلی زیاد نیستند. جمعیت دنیا حدود 7 میلیارد است؛ ولی از این تعداد ممکن است فقط هفت نفر یا هفتاد نفر و یا هفتصد نفر و … در مهمانی شرکت کنند در حالی که برای این مهمانی دعوت عمومی شده‌است و همهٔ افراد را دعوت کرده‌اند؛ البته یک نفر قطعاً در آن شرکت می‌کند و آن امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه ـ است؛ ولی آیا غیر از ایشان کس دیگری هم پای آن سفره می نشید ؟

خداوند ـ تبارک و تعالی ـ این سفره را پهن کرده‌است. در این میان بعضی‌ها هیچ سهمی ندارند. این‌ها کسانی هستند که خبر ندارند که ماه رمضان کی می‌آید و چه زمان می‌رود. این‌ها همین موجوداتی که ما به آن‌ها انسان می‌گوییم و شبیه ما هستند و به قول امام ـ رضوان الله علیه ـ یک سر و دو گوش هستند و در حال زندگی هستند؛ می‌چرند و می‌خورند و می‌خوابند و از آب و هوا و از نعمت‌های الهی بهره مند هستند؛ لیکن از معرفت خدا ـ تبارک و تعالی ـ و حقایق بی‌نصیب‌اند. همان‌ها هستند که فرمود: «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُون».[1] اگر کسی روی سر خود مو ندارد و به او می گویند کچل، فحش نیست و اگر کسی ریشش سفید است و به او می گویند ریش سفید، فحش نیست. این بیان واقعیت است. بنابراین آن‌ها حقیقتاً مانند حیوانات هستند، بلکه از آن‌ها بدترند؛ چون این چهارپایان مثل گوسفند و گاو و خر قطعاً معرفتشان از انسان‌های بدون معرفت بیشتر است؛ چون آن‌ها معصیت خداوند ـ تبارک و تعالی ـ را نمی‌کنند، بلکه حتی ذکر خداوند ـ تبارک و تعالی ـ را هم می‌گویند.

عده‌ای از انسان‌ها هم مسلمان هستند و با حقایق و با ماه رمضان آشنا هستند؛ اما سهم اکثر مسلمان‌ها مقداری گرسنگی و تشنگی در روز و مقداری نیز پرخوری در شب است! ماه رمضان برای رژیم غذایی نیست و اسلام نیز برای دادن رژیم غذایی نیامده‌است و این چقدر فکر اشتباهی است که کسی فکر کند در ماه رمضان لاغر یا چاق می‌شود.

در یکی از سفرهایی بنده به استان گلستان منزل یکی از علمای اهل سنت بودم. ایشان یکی از دوستان قدیمی من در آن منطقه است. ایشان ده روز دوم و ده روز سوم ماه مبارک رمضان را در مدینه و مکه معتکف می‌شدند و می‌گفتند که من ده روز در مدینه در مسجد النبی بودم و ده روز در مسجد الحرام در مکه و فقط آب و خرما می‌خوردم و به تعبیر خودش می‌گفت که نیم کیلو هم از وزنش کاسته نشد.

ماه رمضان برای کم کردن وزن نیست و برخی نیز گمان می‌کنند که اگر انسان بدنش سالم باشد، عقلش سالم خواهد بود و چه دروغی که عقل سالم در بدن سالم است! این حرف از اساس حرف بیهوده‌ای است. برخی از ورزشکارها بدن سالم و تندرستی دارند؛ ولی متاسفانه چیزی که ندارند یک ذره عقل است و اگر بعضی از آن‌ها را از نزدیک ببینید، خواهید گفت صد رحمت به حیوانات! عقل اصلاً از سنخ بدن نیست؛ البته بدن سالم نعمتی است و ما منکر این نیستیم؛ اما مهم آن است که به همان اندازه که به دنبال سلامت جسم خود هستیم، بلکه لااقل نیمی از آن مقدار به دنبال سلامت روح خود باشیم.

بنده هزار بار این را گفته‌ام که ممکن است کسی سرطان داشته باشد؛ ولی به بهشت برود و از طرفی شخصی به چهارصد سال عمر کند و سالم باشد؛ ولی به جهنم برود. حال کدام بهتر است؟ چهارصد سال سوء سابقه برای جهنم و یا بیست سال عمر کوتاه برای بهشت؟ و با کمی عقل می‌توان تشخیص داد انسان حاضر است عمر کوتاهی داشته باشد و به بهشت برود.

ماه رمضان در پیش است و بالاخره یک فرصتی است برای ما که یک تغییری در روحیات و حالات خود بوجود آوریم. این مفاهیم معنوی صرفاً به تکرار الفاظ به دست نمی‌آید و گفتن آن‌ها به تنهایی هیچ تغییری در روحیات انسان به وجود نمی‌آورد. من بارها گفته‌ام از صحبت کردن ابا دارم؛ زیرا گوش‌های ما از حرف‌ها پر شده‌است و عادت کردیم به شنیدن و فکر می‌کنیم شنیدن کفایت می‌کند. فرزندانم می‌دانند که من به صورت عادی در مورد این مسائل صحبت نمی‌کنم؛ شنیدن مکرر این حرف‌ها باعث ایجاد یک سیری کاذب در انسان می‌شود و  همان مقدار  زمینه ای را هم که برای رشد معنوی هست، از بین برود. در روایات هم داریم که گناه بهتر از عجب است؛ یعنی کسی که گناه می‌کند بهتر از کسی است که مُعجِب به کار خود است و فکر می‌کند که کار خوبی انجام داده است؛ چون این شخص دیگر به این سادگی زمینهٔ بازگشت و اِنابه در او بوجود نمی‌آید؛ ولی کسی که گناه می‌کند حداقل زمینهٔ توبه در او آشکار است.

پیامبر هم نیز می‌فرمایند که «شهر دعيتم فيه إلى ضيافة الله».[2] همه به ضیافت الهی دعوت شده‌ایم. سعی کنیم که از این ضیافت الهی بهره بیشتری ببریم و هر کس به اندازهٔ همت خود بهره را می‌برد و باید همت خود را بالا ببرید و از خدا ـ تبارک و تعالی ـ بخواهید به شما بدهد. دنبال اوهام نباشید. بسیاری به دنبال این هستند که یک خواب و یک رؤیایی و امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه ـ ببینند! اصلاً فرض کنید من امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه ـ و به من نگاه کنید و شما فرض کنید به امام زمان نگاه می‌کنید، آیا با این دیدن به بهشت می‌روید! مگر هر که به پیامبر ـ صلى الله عليه و آله ـ نگاه کرد به بهشت رفت! مگر هر که با پیامبر ـ صلى الله عليه و آله ـ سخن گفت به بهشت رفت! این خوب است که انسان عشق به امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه ـ داشته باشد و لیاقت این را پیدا کند که امام زمان خود را ببیند؛ اما اصل رو باید دنبال کرد و فرع خودش می‌آید؛ مثلاً خواب خودش می‌آید. برای کسی که اهلش باشد، می‌آید؛ ولی هدفش خواب نیست، بلکه هدف چیز دیگری است .اگر در این ماه به ما گفتند که دروغ نگوییم، سعی کنیم دروغ نگوییم و سعی کنیم وظایف خود را به نحو احسن انجام دهیم؛ همان طور که کم فروشی بد است، کم کاری هم بد است. انسان باید به تعهدات خود عمل کند. اگر گفتند توکل کنیم، یعنی واقعاً اتکایمان بر خداوند ـ تبارک و تعالی ـ باشد و سعی کنیم اگر گرسنه می‌شویم، به یاد گرسنه‌ها بیافتیم و اگر تشنه می‌شویم، به یاد تشنه‌ها بیافتیم و سعی کنیم در حد توانمان به آن‌ها کمک کنیم.

عید فطر عیدی نیست که ما بگوییم الحمد لله دیگر روزها نیز می‌توانم بخوریم! عیدتان به این باشد که الحمد لله در این عید توانستیم چیزی را به دست بیاوریم  و إن شاء الله خداوند ـ تبارک و تعالی ـ توفیق دهد تا در ماه رمضان آینده بتوانیم روزه بگیریم و تا آن موقع توشه‌ای برای زندگی داشته باشیم. با همین نگاه امشب خودمان را برای این مهمانی آماده کنیم. این اعمالی که مثل غسل‌های و ادعیه در مفاتیح و .. موجود است، کمک خواهد بود؛ اما اصل قضیه، عزم شما است برای تغییر و تحول. خداوند ـ تبارک و تعالی ـ به شما توفیق دهد از مهمان‌های خاص او شوید و از نعمت‌های خاصش بهره‌مند شوید که بزرگ‌ترین این نعمت‌ها هدایت و معرفت به خود پروردگار است که اگر انسان معرفت به او پیدا کرد، دیگر هیچ چیز با او قابل مقایسه نیست. إن شاء الله خداوند ـ تبارک و تعالی ـ از شهد معرفت به ما بچشاند. برای مشکلات همه مسلمین و برای مجموعه و همکاران دعا کنید که دعا کردن برای خودتان نیز منفعت دارد؛ همچنان که گفته‌اند نماز شب بخوانید و چهل مؤمن را در آن دعا کنید. ممکن است دعا کنید و دعای شما به اجابت نرسد؛ اما دعای ملائک در حق شما به اجابت برسد. این دعا کردن در حق همدیگر باعث می‌شود قلب‌ها به هم نزدیک شود و اگر حسدی و بغضی هست از بین می‌رود و دل‌های خود را نسبت به یکدیگر صاف کنیم که خداوند ـ تبارک و تعالی ـ نعمت‌های خاصش به این افراد صاحب این چنین دلی می‌دهد.[3]