مراقبه زمان ندارد. در همۀ اوقات زندگى بايد مراقب اعمال خودمان باشيم.[1] بايد دائم حساب كنيم كه واقعاً آنچه كرديم تا چه حد درست بود و تا چه حد اشتباه. هر جايى كه پى برديم اشتباهى رخ داده است، همان موقع تصميم بگيريم كه جبران كنيم؛ هر چند ارادۀ ما آن قدر قوى نباشد و احتمال دهيم كه باز هم پاى ما بلغزد.[2]
گفت یا رب بارها برگشته‌ام * توبه ها وعهدها بشکسته‌ام
توبه‌ام بِپذیر این بار دگر * تا به بندم بهر توبه صد کمر[3]
مهم آن است که وقتی توجه پيدا مىكنيم، همان لحظه تصميم بر جبران بگيريم و واقعاً عزم بر ترک اشتباه داشته باشيم[4] و از خدا ـ تبارک و تعالی ـ بخواهيم كه به ما كمك كند تا بتوانيم جبران كنيم.
برگرفته از کتاب توشه ای از رمضان، تألیف آیت الله هادوی تهرانی
[1]. قال أبو عبد الله ـ علیه السلام ـ : فحاسبوا أنفسكم قبل أن تحاسبوا عليها. (الكافي، ج 8، ص 143)
[2]. عن أبي جعفر ـ علیه السلام ـ قال: … كلما عاد المؤمن بالاستغفار و التوبة عاد الله عليه بالمغفرة … فإياك أن تقنط المؤمنين من رحمة الله. (الكافي، ج 2، ص 434)
[3]. مثنوی معنوی.
[4]. يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً. (التحریم، 8)