گروه حوزه‌های علمیه: استاد تفسیر حوزه گفت: اگر چه روایاتی در مورد شهادت امام حسن مجتبی(ع) در روز هفتم صفر وجود دارد ولی براساس برخی مصادر دیگر، احتمال ولادت امام کاظم(ع) در این روز بیشتر است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله هادوی تهرانی روزگذشته ۱۶ آبان ماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه مومنون با بیان اینکه در مورد شهادت امام حسن مجتبی(ع) در روز هفتم صفر اختلاف وجود دارد گفت: مصادری وجود دارد که روز هفتم صفر روز ولادت امام کاظم (ع) است و در مورد شهادت امام مجتبی برخی روایات نیز وارد شده ولی در مورد آن بحث است البته تا جایی که بنده تحقیق کرده ام امام حسن در هفتم این ماه مسموم و در ۲۸ صفر نیز به شهادت رسیدند.
وی افزود: در روایات داریم که امام مجتبی(ع) چندبار مسموم شدند و در زمان شهادت ایشان، حضرت زینب(س) مدتی در منزل امام بودند که می‌تواند با توجه به زندگی مستقل حضرت زینب(س) دلیلی بر طولانی بودن مدت بیماری امام بعد از مسموم شدن باشد از این رو احتمال ولادت امام کاظم(ع) از شهادت امام حسن(ع) بیشتر است و شواهد تاریخی بیانگر این مسئله است و تاریخ نیز مبتنی بر قاعده عقلی نیست.
این استاد حوزه بیان کرد: از لحاظ تاریخی آن چه روشن تر است هفتم صفر، روز ولادت امام کاظم(ع) است ولی برخی استدلال کرده‌اند که چون ۲۸ صفر روز شهادت پیامبر(ص) است بنابراین روز هفتم را به صورت مستقل برای امام حسن(ع) مراسم بگیریم.
هادوی تهرانی با اشاره به داستان نوح(ع) در سوره مبارکه مومنون بیان کرد: خداوند در صدد قصه‌گویی در این ماجرا نبوده بلکه از آن برای هدایت بهره برده است لذا در آیه «إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ»(۳۰) این سوره فرموده است یعنی ما یکسری ابتلائات و سختی ایجاد می‌کنیم و همه برای هدایت شما است که البته گاهی با وجود همه این سختی‌ها و مشکلات ما هدایت نمی‌شویم.
این استاد حوزه علمیه اظهار کرد: سنت خداوند این است که ببیند چه کسی در بستر این همه شک و گرفتاری به یقین می‌رسد و چنین ایمانی هم ارزش دارد وگرنه برای خداوند برطرف کردن شک کاری ندارد.
وی افزود: حضرت نوح(ع) به مردم قومش می‌فرمود من یادآور نعمات الهی هستم لذا در فرهنگ انبیاء یک نبی بزرگ مانند نوح، فضیلت خود را یادآور بودن به سوی خدا و نعمات الهی می‌داند؛ از این رو داستان نوح در جای جای قرآن آمده و هدایت‌های فراوان و درس‌های زیادی می‌توان از آن گرفت.
تفسیر سوره انبیاء
وی همچنین در ادامه تفسیر سوره مبارکه انبیاء با اشاره به آیه ۲۶ این سوره «وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ» اظهار کرد: بسیاری از مفسران نزدیک به اتفاق در مورد عباد مکرمون در این آیه، گفته‌اند مراد ملائکه هستند و علامه طباطبایی(ره) نیز مقصود از آنان را ملائکه می‌داند؛ اما به نظر ما ظاهر آیه به ملائکه باز نمی‌گردد هر چند این مطالب در مورد ملائکه درست است بلکه به انبیاء باز می‌گردد زیرا سخن از ملائکه در اینجا نبوده است.
استاد تفسیر حوزه بیان کرد: در آیه ۲۷ نیر فرمود که انبیاء از خداوند جلو نمی‌زنند و چیزی بیش از حرف خدا نمی‌زنند و به حرف خدا عمل می‌کنند؛ و شفاعت نمی‌کنند مگر برای کسانی که مورد رضایت خدا باشند و از خشیت الهی نیز مشفق و ترسان هستند که بیان شد خشیت در برابر عظمت خداوند است از این رو به اعتقاد بنده این آیات تماما در مورد انبیاء است.
دفتر آیت الله هادوی تهرانی
----------------------
لینک مرتبط: ایکنا