خطا
  • XML Parsing Error at 9:12. Error 76: Mismatched tag

تشهیر، مجازات جداگانه برای مجرم است حتی در زنای محصنه هم نباید مجرم شناخته شود

شنبه, 29 شهریور 1399 ساعت 08:05
منتشرشده در اخبار

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز، ۲۶ شهریورماه در ادامه تفسیر سوره فرقان به آیه دوم «الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا» پرداخت و گفت: تنها وجود نامحدود، خداست و بقیه موجودات، همگی دارای محدودیت زمانی و مکانی و ... هستند، گفت: موجودات غیرمادی ولو اینکه روح و ملائکه هم باشند که تابع زمان و مکان نیستند، باز در دایره تقدیر و محدودیت هستند.

وی افزود: قیامت که برپا می‌شود، طبق قرآن و ادله عقلی، بساط این عالم ماده برچیده می‌شود، اما باز بهشت و جهنم آخرتی، مادی است؛ بنابراین ماده در قیامت وجود دارد، ولی با ماده دنیوی چندان تناسب ندارد و در عالم ماده قابل تصور نیست.

هادوی تهرانی گفت: اگر صد سال قبل توهم بود که فیزیک دانان همه عالم ماده را کشف کرده‌اند، امروز فیزیک معاصر به جایی رسیده است که به تعبیر یکی از فیزیک  دانان معاصر باید اعلام کنیم دانش ما بسیار بسیار محدود است، زیرا بخش اصلی عالم ماده دنیا را انرژی و ماده تاریک تشکیل می‌دهد که قابل شناخت برای ما نیست.

استاد حوزه علمیه تصریح کرد: در قیامت هم ماده وجود دارد، ولی ما کیفیت آن را نمی‌دانیم، لذا در آنجا هم محدودیت وجود دارد و تنها وجود نامحدود، خداست.

آیت‌الله هادوی تهرانی همچنین در تفسیر سوره نور به آیه «الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ»، پرداخت و گفت: در مباحث گذشته به بحث مجازات زنا اشاره کردیم. همچنین این مطلب که طائفه یعنی از دو نفر بیشتر باید مجازات زناکار را ببینند که این افراد شامل قاضی و اجراکننده حکم نیست و افرادی از مؤمنان هستند.

وی با بیان اینکه رجم و شلاق و اعدام از جمله مجازات زناکار متناسب با نوع آن مانند زنای محصنه و با محارم و ... است، افزود: تشهیر، چون مجازات جداگانه برای مجرم است، در همه گناهان وجود ندارد؛ بنابراین یا مجازات باید طوری باشد که این افراد، زناکاران را نشناسند، یا در زمانی باشد که چهره او را به درستی نبینند؛ مثلاً در رجم، فرد را به شکل خاصی در زمین قرار می‌دهند و مردم او را سنگ می‌زنند.

استاد سطح عالی حوزه اظهار کرد: در روایت بیان شده که امام علی(ع) این کار را در بین‌الطلوعین به انجام می‌رساندند تا از یک طرف چنان تاریک نباشد که شاهدان مجازات به یکدیگر سنگ نزنند و از طرف دیگر، اینقدر هم روشن نباشد که بفهمند به چه کسی سنگ می‌زنند؛ حتی در زنای محصنه هم قرار نیست مجرم شناخته شود، مگر کسانی که به صورت قهری او را می‌شناسند.

وی در پایان تأکید کرد: یکی از دلایل این کار آن است که چون مجازات زناکار به خانواده و اطرافیان و دوستان مجرم سرایت می‌کند، لذا نباید در این مجازات تشهیر شود، مگر در گناهانی که شرع دستور تشهیر داده است.