استاد تفسیر حوزه با بیان اینکه نظام آفرینش بر قوانین متقن و حق استوار است گفت:  هدف قرآن از بیان تاریخ، عبرت برای امروز و آینده است؛ زیرا قوانین حاکم بر گذشتگان با امروز و آینده تفاوتی ندارد.

به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله هادوی تهرانی در ادامه سلسله جلسات تفسیر سوره مبارکه زمر، به آیه ۵۹ اشاره کرد و گفت: در این آیه فرمود که نشانه‌های من برای شما آمد؛ دور و بر تو‌ای انسان از نشانه‌های من پر است، ولی تو تکذیبشان کردی و زیر بار نرفتی، زیرا تو ادعای بزرگی و استکبار کردی و ایمان نیاوردی.

وی با قرائت این بیت که: چشم دل باز کن که جان بینی/ آنچه نادیدنی ست آن بینی افزود: عالم از هیاهوی خدا پر است و نیازی نیست آدم خیلی گوشش تیز و چشمش بینا باشد؛ فقط کافی است که صم بکم عمی نباشد؛ همین مقدار که کور و کر نباشد نشانه‌های الهی را خواهد دید.

هادوی تهرانی عنوان کرد: کسی که نمی‌بیند، نه عقل دارد نه گوش دارد و نه چشم دارد و نه زبان؛ این ناتوان و نابیناست و الا کسی که یک بینایی اندکی داشته باشد، آیات را می‌بیند؛ یک شنوایی اندک داشته باشد، اصوات را می‌شنود.

استاد تفسیر حوزه بیان کرد: این هم در زندگی فردی ما مطرح است و هم در زندگی اجتماعی؛ البته من هر چه بیشتر نگاه می‌کنم، تاریخ یک فیلم تکراری است که فقط هنرپیشه‌هایش عوض می‌شود و همه یک داستان است و مدام دارد تکرار می‌شود. یک عده می‌آیند و همان داستان قبلی است و جالب این است که ما داستان گذشتگان را شنیدیم و داستان گذشتگان را می‌شنویم و می‌دانیم و این همه قرآن به عبرت از گذشته ارجاع می‌دهد، ولی باز باورمان نمی‌شود.

استاد حوزه علمیه اظهار کرد: فردی داشت فیلمی را نگاه می‌کرد که مسابقه اسب‌دوانی بود. گفتند تو خسته نمی‌شوی آنقدر این فیلم را نگاه می‌کنی؟ صد دفعه تا به حال این فیلم را دیده‌ای. گفته بود: هر دفعه که دیدم، این اسب سیاه برنده شده است! می‌خواهم ببینم این دفعه سفید برنده می‌شود یا نه؟! ما به این موضوع می‌خندیم، ولی همین کار را خودمان می‌کنیم!

هادوی تهرانی افزود: ما یاد گرفته‌ایم که آب در صفر درجه یخ می‌زند و در ۱۰۰ درجه به جوش می‌آید، ولی اگر همین یک قاعده را بر قوانین الهی هم تطبیق کنیم خواهیم دید که با اعمال نادرست نمی‌توان به بهشت رفت، ولی ما رفتار‌های نادرست فردی و اجتماعی زیادی داریم و توقعمان رفتن به بهشت است.

وی تاکید کرد: اگر همین یک مسئله را واقعا یاد گرفته بود، سر درس می‌آمد؛ همین که سر درس نمی‌آید، معلوم است که همین یک کلمه را نیز یاد نگرفته است.

دفتر آیت الله هادوی تهرانی

-----------------------------------

لینک مرتبط: ایکنا