خداوند ـ تبارک و تعالی ـ سفرهای از نعمتهای الاهی را گسترده و امکان بهرهبرداری را برای همۀ موجودات فراهم کرده است؛ حتی اگر کسی به غفلت در این سفره نشست، از این نعمتها محروم نمیشود. به او هم میدهند.
بی طلب هم میدهی گنج نهان * رایگان بخشیدهای جان جهان[1]
البته بعضی از چیزها برای اهل غفلت نیست! ماه مبارک رمضان میآید و میرود؛ سفرۀ ضیافت ویژهای است که به پا میشود و اندکی بعد پایان میپذیرد.[2] آنها که مؤمن هستند، میفهمند که آمد و آنها که مؤمن نیستند، اصلاً نمیفهمند که آمد! بهره هر کسی از این سفره، تابع معرفتی است که پیدا میکند. به آنها که میفهمند و روزه میگیرند و روزه را آنطور که باید،[3] میگیرند، نعمتهای خاص داده میشود.
برگرفته از کتاب توشه ای از رمضان، تألیف آیت الله هادوی تهرانی
[1]. مثنوی معنوی
[2]. علي بن أبي طالب ـ علیه السلام ـ قال: إن رسول الله ـ صلى الله عليه و آله ـ خطبنا ذات يوم فقال: أيها الناس إنه قد أقبل إليكم شهر الله بالبركة و الرحمة و المغفرة شهر هو عند الله أفضل الشهور و أيامه أفضل الأيام و لياليه أفضل الليالي و ساعاته أفضل الساعات هو شهر دعيتم فيه إلى ضيافة الله و جعلتم فيه من أهل كرامة الله أنفاسكم فيه تسبيح و نومكم فيه عبادة و عملكم فيه مقبول و دعاؤكم فيه مستجاب … أيها الناس من حسن منكم في هذا الشهر خلقه كان له جواز على الصراط يوم تزل فيه الأقدام و من خفف في هذا الشهر عما ملكت يمينه خفف الله عليه حسابه و من كف فيه شره كف الله عنه غضبه يوم يلقاه و من أكرم فيه يتيما أكرمه الله يوم يلقاه … من أدى فيه فرضا كان له ثواب من أدى سبعين فريضة فيما سواه من الشهور … من تلا فيه آية من القرآن كان له مثل أجر من ختم القرآن في غيره من الشهور … . (الأمالي للصدوق، ص 93)
[3]. قال أبو عبد الله ـ علیه السلام ـ : إذا صمت فليصم سمعك و بصرك و شعرك و جلدك و عدد أشياء غير هذا و قال لا يكون يوم صومك كيوم فطرك. (ر.ک: الكافي، ج 4، ص 87: باب أدب الصائم)