به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، ۲۰ تیرماه در ادامه مباحث تفسیری سوره نور، به آیه ۶۳ «لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ؛ خطاب كردن پيامبر را در ميان خود مانند خطاب كردن بعضى از خودتان به بعضى [ديگر] قرار مدهيد خدا مىداند [چه] كسانى از شما دزدانه [از نزد او] مىگريزند، پس كسانى كه از فرمان او تمرد مى‌كنند بترسند كه مبادا بلايى بديشان رسد يا به عذابى دردناك گرفتار شوند» اشاره کرد و گفت: بیان شد که شیخ طوسی دو تبیین از دعای پیامبر(ص) ارائه کرد؛ یکی اینکه بترسید از دعای ایشان یعنی او را ناراحت و عصبانی نکنید، زیرا اگر نفرین کند طومار شما در هم پیچیده می‌شود؛ معنای دوم اینکه پیامبر را مانند افراد معمولی صدا نزنید؛ علامه طباطبایی هم فرمود که هیچکدام از این دو معنا مراد نیست، بلکه منظور این است که وقتی پیامبر شما را به کاری دعوت کند، مانند دعوت دیگران نیست و باید اطاعت کنید؛ علامه برای اثبات این نظر به ادامه آیه استناد کرده است.
وی افزود: در ادامه آیه، خداوند فرموده است که او می‌داند کسانی از شما را که یواشکی از میدان جنگ فرار می‌کنند «قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا»؛ «تسلل» یعنی کسی که با کلک و آهسته از جایی بیرون برود و «لواذا» یعنی پناه گرفتن به چیزی؛ شیخ طوسی گفته است مقصود از «یتسللون منکم لواذا» یعنی اینها از جهاد فرار می‌کنند؛ این قول را از حسن بصری نقل کرده است؛ فراء هم گفته است که منافقان به نماز جمعه می‌آمدند و وقتی آیات سوره منافقون نازل شد، باعث ناراحتی شدید این افراد شد و برخی از آنها آهسته پشت برخی افراد دیگر پنهان می‌شدند تا بگویند مقصود آیه ما نیستیم.
استاد تفسیر حوزه علمیه افزود: زجاج گفته است «ملاوذه» یعنی مخالفت، ولی ظاهرا به معنای پناه گرفتن است؛ به هر حال علامه طباطبایی تأکید دارد که شما دعوت پیامبر را معمولی فرض نکنید، زیرا از بستر ولایت صادر شده و لازم‌الاطاعة است و خداوند کسانی را که با امر پیامبر مخالفت کرده و پنهانی از انجام دستورات ایشان فرار می‌کنند، از عواقب رفتارشان بترسند.
فتنه باطن را آشکار می‌کند
آیت‌الله هادوی تهرانی اضافه کرد: صدر و ذیل آیه با نظر علامه طباطبایی سازگاری بیشتری دارد تا نظر شیخ طوسی؛ آیه تأکید دارد که افرادی که مخالفت با نظر پیامبر می‌کنند، از اینکه گرفتار فتنه یا عذاب الیم بشوند، بترسند؛ شیخ طوسی در معنای فتنه گفته است که چیزی است که باطن انسان را در سختی آشکار می‌کند؛ فتنه مصادیق مختلفی دارد؛ گاهی مصادیق آن آشکار و روشن‌تر است، ولی گاهی شرایط طوری است که افرادی که درگیر آن هستند، تصور نمی‌کنند واقعاً در فتنه هستند.
استاد سطح خارج حوزه بیان کرد: گاهی فتنه در بستر کسب پول و ثروت صورت می‌گیرد؛ یعنی فرد تا فقیر بود، سر به زیر و متدین و اهل نماز و روزه بود، اما وقتی ثروت به دست آورد، همه اینها را فراموش می‌کند؛ گاهی فتنه براثر یک بیماری که به انسان می‌رسد، صورت می‌گیرد؛ یعنی فرد قبل از ابتلاء بر توکل و صبر تأکید می‌کند، ولی وقتی بیمار شد، صبرش را از دست داده و ناشکری می‌کند؛ گاهی هم فتنه در بستر قدرت شکل می‌گیرد؛ قدرت خیلی در تغییر روش و منش افراد مؤثر است.
وی افزود: خداوند فرموده است شما هرقدر هم بخواهید پنهان‌کاری کنید، بدانید آبرویتان در دنیا خواهد رفت و اگر این هم رخ ندهد، در آخرت گرفتار عذاب دردناک می‌شوید و فکر کنید زرنگ بوده‌اید و بازیگری کرده‌اید؛ به تعبیر آیت‌الله بهاءالدینی انسان هرقدر هم بازیگری کند، شاید در نزد مردم موفق باشد اما نمی‌تواند خدا را فریب دهد.
هادوی تهرانی تأکید کرد: مجموعه مفهوم آیه ۶۳ ناظر به ولایت پیامبر بر مردم است و چون ولایت دارد، هر کسی که مدعی ایمان است، باید از آن اطاعت کند و اگر کسی امر پیامبر را زیرپا گذاشت، هم گرفتاری دنیا و هم عذاب آخرت خواهد داشت، مگر اینکه توبه کند که آن هم بحث جداگانه‌ای است.