بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند ـ تبارک و تعالی ـ در سوره قصص در آیات مربوط به بنی اسرائیل و داستان آن‌ها با فرعون می‌فرمایید: «و َنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ»[1] ما اراده کردیم تا بر آن کسانی که بر زمین مورد استضعاف واقع شدند، منت بگذاریم و آن‌های را ائمه قرار دهیم. ذیل این آیۀ شریفه روایاتی وارد شده که علی ابن أبی طالب ـ علیه السلام ـ فرموده‌اند: که این آیه در مورد ما نازل شده؛ یعنی یکی از مصادیقش اهل بیت ـ علیهم الصلاة و السلام ـ هستند که آن‌ها هم حقشان پایمال شد به تعبیری از این جهت مورد استضعاف واقع شدند. و آیات قرآن همان طور که می دانیم مربوط به یک زمان و مکان خاص نیست؛ گرچه تطبیق می‌شود بر یک مورد. خود قرآن تطبیق کرده بر قوم بنی اسرائیل؛ البته این مصادیق به لحاظ شدت و ضعف متفاوت‌اند، مرتبه امامت اهل بیت ـ علیهم السلام ـ با مرتبه ای که بنی اسرائیل به آن رسیدند متفاوت است؛ یکی از همین موارد می‌تواند داستان انقلاب اسلامی در ایران باشد که امروز روز دوازدهم روز ورود حضرت امام ـ رضوان الله علیه ـ به ایران و آغاز دهه فجر است که آن روزگار برای ما که در آن زمان درگیر انقلاب بوده‌ایم، خاطرات زیادی هست. شرایطی که قبل از انقلاب داشته‌ایم و به تعبیری کاملاً تحت هیمنه قدرت‌های به خصوص غربی بوده‌یم و تقریباً هیچ تصمیم مستقلی خارج از آنچه که آن‌ها  دیکته می‌کردند گرفته نمی‌شد و همه امور کشور توسط آن‌ها رقم می‌خورد؛ آن حوادثی که در دوران انقلاب اتفاق افتاد و زحماتی که کشیده شد. از سال 42 که در واقع حرکت امام ـ رضوان الله علیه ـ گسترش پیدا کرد. 15 خرداد 42 تا سال 57 و 22 بهمن در واقع یک سرفصل تاریخی مهم بود در تاریخ ایران که از دوازدهم تا بیست و دوم حوادث خیلی زیادی در ایران اتفاق افتاد. ما تجلی این آیه را در یک سطحی دیدیم. بالاخره خداوند ـ تبارک و تعالی ـ کسانی را که تحت استضعاف بوداند و اصلاً احتمال نمی‌دادند که روزی بتوانند قدرت را بدست بگیرند با آن وضعیتی که در زمان شاه وجود داشت و خفقانی که در زمان شاه وجود داشت و فشاری که نسبت به انقلابی‌ها بود،بر آن ها منت گذاشت و این‌ها توانستند به قدرت برسند؛ البته باید توجه داشته باشیم که خدواند ـ تبارک و تعالی ـ بر اساس همان قوانینی که عالم را بر آن اساس خلق کرده مجموعه عالم را اداره می‌کند. اگر جمعیتی در مسیر خدا قرار گرفتند، مشمول آن آیاتی خواهند بود که خداوند در قرآن بیان می‌کند: «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُركُم وَيُثَبِّت أَقدامَكُم»[2] و بقیه آن  اگر از مسیر حق فاصله گرفته‌اند مشمول همان آیاتی خواهد بود که خداوند در مورد کسانی که از مسیر او منحرف می‌شوندبیان کرده است.

به هر حال این عالم را خداوند به این شکل خلق کرده و بر این اساس و قوانین قرار داده. خداوند در جای جای عالم، لحظه به لحظه حضور دارد و تمام امور عالم در واقع به مدیریت مستقیم خداوند صورت می‌گیرد، معنای توحید ربوبی همین است، که خداوند در همه شئون ما حاضر و ناظر است و همه شئون حتی امور خیر جزئی ما به هدایت الهی انجام می‌شود؛ اما این به این معنا نیست که اراده ما و رفتار ما نقش نداشته باشد، بلکه در همین متن اراده ما اراده الهی تعلق می‌گیرد، بنابراین اگر قومی نعمتی را خداوند به آن‌ها داد، شکر کنند، به تعبیر قرآن «لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ».[3] خداوند اضافه خواهد کرد، آن نعمت را افزایش خواهد داد و اگر کفران نعمت کرده‌اند، به تعبیر قرآن «إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ».[4] به هر حال این منتی بود که خداوند گذاشت بر این امت، بعد از سال‌ها و دوره‌های طولانی از استضعاف توانست در این چنین موقعیتی قرار بگیرد، موقعیتی که نه فقط در ایران، بلکه در سراسر جهان اسلام و بلکه سراسر عالم تأثیر جدی گذاشت و تغییرات اساسی در عالم ایجاد کرد، این همه به برکت انقلاب، به برکت تلاش و آن زحمات خالصانه ای بود که افرادی که در دوره انقلاب و بعد از انقلاب زحمت کشیده‌اند و تا زمانی که این مسیر ادامه داشته باشد آن اخلاص و تلاش برای ارزش‌های الهی وجود داشته باشد، قطعاً خدا «لأَزِيدَنَّكُمْ»، و إن شاء الله که ما شاکر نعمت‌ها باشیم و مشمول همین آیه باشیم.[5]