گاهی وسوسه‌هایی در دل می‌افتد که پا را از رفتن و جان را از خواستن باز می‌دارد. گاهی دعا می‌کنیم و اجابت نمی‌شود و در دلمان خطور می‌کند که نکند خبری نیست. گاهی بر به دست آوردن حقیقتی اصرار داریم، یکدفعه وسوسه‌ای پیدا می‌شود که مبادا چنین چیزی نیست. آن‌ها که اهل تجربۀ حالات معنوی هستند، می‌دانند که گاه در بهترین حالت‌های معنوی یک خطور شیطانی انسان را از ادامۀ سیر باز می‌دارد. در اوج لذت مناجات با خداوند ـ تبارک و تعالی ـ و در اوج لذت حضور، یکباره خطور یک تردید در حق ـ تبارک و تعالی ـ باعث می‌شود که انسان از قلۀ توجه به درۀ غفلت سقوط کند.
برگرفته از کتاب توشه ای از رمضان، تألیف آیت الله هادوی تهرانی