حماد بن عثمان می گوید: امام صادق (ع) از پدرانش (ع) و آنان از رسول خدا (ص) نقل کردند که فرمود: وقتی (شب معراج) به آسمان ها برده شدم، وارد بهشت شدم، آنجا قصری دیدم از یاقوت سرخ که از روشنی و درخشندگی، درون آن از بیرون پیدا بود. در آن قصر، دو قبه از در و زبرجد خودنمایی می کرد!
گفتم: ای جبرئیل! این دو قصر از آن کیست؟ گفت: اینها برای کسانی است که (چهار خصلت را دارا باشند) کلام پاک بگویند، بر روزه مداومت داشته باشند، (دائماً روزه باشند) طعام بدهند و شب زنده دار باشند، در حالی که مردم خوابند.
امیرالمؤمنین علی (ع) سؤال کرد: یا رسول الله! در امت شما چه کسی چنین طاقتی دارد؟!
پیامبر (ص) فرمود: آیا می دانی کلام پاک چیست؟ عرض کرد: خدا و رسولش داناترند. فرمود: هر کس بگوید: «سبحان الله و الحمدلله و لااله الا الله والله اکبر» (کلام پاک گفته است)
آیا می دانی دائم روزه بودن یعنی چی؟ عرض کرد: خدا و رسولش داناترند! فرمود: هر کس ماه صبر، ماه رمضان را روزه بگیرد و یک روز آن را نیز افطار ننماید.
آیا می دانی طعام دادن چیست؟ فرمود: هر کس احتیاجات اهل و عیال خود را فراهم آورد، به طوری که نگاه آنان به دست مردم نباشد.
آیا می دانید شب زنده داری در حالی که مردم خوابند چیست؟ فرمود: کسی که نخوابد، تا نماز عشای خود را سر وقت آن بخواند. در حالی که مردم، یهود و نصاری و سایر مشرکین، بین این دو نماز خوابند.
(امالی طوسی، ج 2، ص 73)