قرآن خصلت هایی دارد که مجموعه ی این ویژگی ها در هیچ کلام بشری یافت نمی شود. به این دلیل به اعتقاد جمیع فرق مسلمین، قرآن با همین الفاظ و عبارات بر حضرت نازل شده و این گونه نبوده است که حضرت، مطالب و مفاهیمی را ادراک و بعد به زبان و با عبارات خود آن مطالب را بیان کرده باشند.
تفاوت احادیث قدسی با آیات قرآن در این است که مفاد احادیث قدسی وحیانی است اما الفاظ و عبارات از آن خود حضرت است؛ در حالی که قرآن الفاظ و عبارات و ترکیباتش همه و همه وحیانی است. حتی جمع این آیات و پیدایش این سوره ها و چینش این سوره ها هم وحیانی است. (بحث مفصل در این زمینه مجال دیگری می طلبد. ر.ک: مهدی هادوی تهرانی، مبانی کلامی اجتهاد، صص 45 - 61) به همین دلیل علمای شیعه و سنی همه گفته اند: احادیث قدسی از قبیل قرآن و داخل در قرآن نیست؛ چراکه قرآن الفاظش هم مانند معانی، وحیانی است.