خطا
  • XML Parsing Error at 9:12. Error 76: Mismatched tag

وضع مسلمان بی اعتنای به رمضان بدتر از وضع غیر مسلمانی است که اصلاً بی اطلاع از رمضان است

پنج شنبه, 28 خرداد 1394 ساعت 10:31
منتشرشده در دیدگاه ها

بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مبارک رجب و ماه مبارک شعبان گذشت، دو ماهی که باید آماده می شدیم برای فردایی که إن شاء الله ماه مبارک رمضان آغاز شود؛ البته در صورتی که امشب رؤیت هلال تحقق پیدا کند. ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی خدا است؛ البته ما در تمام طول سال مهمان خداییم، هر چه می خوریم، هر چه می کنیم، هر چه داریم، همه وجود ما، همه هستی ما در واقع چیزی خارج از دایرۀ خدا و خارج از آنچه که خدا به ما داده نیست، همۀ این امور نعمت خدا است که در اختیار ما است؛ ولی ماه مبارک رمضان که ماه مهمانی خدا است، ماه نعمت های ویژه است. سفره الهی پهن خواهد شد، حظ افراد از این سفره متفاوت است. یک عده زیادی در دنیا غیر مسلمان اند. اصلاً نمی فهمند ماه مبارک آمد و رفت، اصلاً هیچ حظی از ماه مبارک رمضان ندارند، خداوند این نعمت را به ما داده که به برکت وجود مبارک نبی خاتم ـ صلی الله علیه و آله ـ از این حقیقت خبر شویم. ما که خبردار هستیم، حظ هر کداممان از این سفره متفاوت است. یک عده می دانند هست و در عین حال بی اعتنایی می کنند.، حرمت نگه نمی دارند. این ها وضعشان از آن هایی که اصلاً مطلع نیستند هم بدتر می شود؛ چون آن ها بی خبرند، ممکن است بعضی از آن ها و یا خیلی از آن ها در آن دنیا عذر داشته باشند؛ ولی این ها با خبرند و در عین حالی که می دانند، روزه نمی گیرند و بی اعتنای به ماه رمضان از کنارش می گذرند. در واقع به این ماه بی احترامی می شود. بالاخره کسی که بی احترامی می کند با کسی که اصلاً خبر ندارد و در نتیجه از کنارش بی خبر می گذرد، متفاوت است؛ البته آنکه بی خبر است یک وقتی در این بی خبری معذور نیست، بلکه معاقب است؛ ولی یک وقت معذور است. بسیاری از آن هایی که غیر مسلمان اند، به خاطر موانعی که برای معرفت برایشان وجود دارد، معذورند.. بنابراین وضع مسلمان بی اعتنای به رمضان بدتر از وضع غیر مسلمانی است که اصلاً بی اطلاع از رمضان است. آن هایی که اعتنا می کنند؛ یعنی روزه می گیرند، یک وقت است ناتوان است، مشکل جسمی دارد، محدودیت هایی دارد و نمی تواند روزه بگیرد، این فرد معذور است؛ اما آن هایی که می توانند روزه بگیرند، باید به روزه داری اهتمام داشته باشند. بین الهلالین به این مسأله اشاره کنم که ما در بحث فقهی گفتیم اگر کسی روزه بگیرد و خیلی روزه به او فشار می آورد، تشنگی به او فشار می آورد، به خصوص الآن با این روزهای بلند تابستان، طوری که دیگر تحمل تشنگی برایش طاقت فرسا است، واقعاً تحملش برایش مشکل شد می تواند یک قدری آب بخورد و در عین حال روزه اش را ادامه بدهد، روزه است، روزه اش از بین نمی رود و حق ندارد روزه اش را بشکند به خاطر این. البته احتیاط این است که بعد از ماه رمضان آن روز را قضا کند، ولی روزه است. بالاخره همه تشنه می شوند، اینکه روزه سختی دارد که شکی در آن وجود ندارد. اساساً مهمانی خدا آسان نیست. بنای خدا بر این نیست که به آسانی به کسی چیزی بدهد. اگر قرار بود چیزی را آسان به کسی بدهند، اول از همه به پیامبران می دادند و اول از همه به پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ می دادند در حالی که آن بزرگوار فرمود ما أوذی نبی مثل ما أوذیت: اذیتی که من شدم هیچ کدام از پیامبران قبلی نشدند. اگر قرار بود بدون زحمت بدهند، اول از همه به او می دادند. وقتی به او که با این همه زحمت دادند به طریق اولی به بقیه هم با زحمت می دهند. بنابرین این بحث را عوامی نفهمید. در بحث فقهی گفتیم، ادله اقتضای این حکم  را دارد و معنایش این نیست که هر کاری در ماه رمضان می توانی بکنی.

ببینید روزه گرفتن اینکه ما نمی خوریم، نمی آشامیم، و یک سری از چیزهایی را که به صورت عادی حلال است، آن ها را هم ترک می کنیم یک مرتبه از روزه داری است؛ البته خود همینمرتبه کم نیست. بالاخره با این کار کنار سفره نشسته و از سفره بر می دارد؛ اما اگر بخواهد دستش را درازتر کند و چیزهای بهتری بردارد، باید همتش را بیشتر کند. غیر از اینکه شکمش را حفظ می کند، باید سعی کند چشمش هم حفظ کند، گوشش هم حفظ کند، زبانش هم حفظ کند که مصیبت ما بیش از همه این زبان است. روایت دارد که زبان صبح بلند می شود از اعضا می پرسد که کیف أاصبحتم؟ صبحتون بخیر چطورید؟ اعضا می گویند اگر تو بگذاری ما بخیر هستیم! به خصوص متدینین به صورت عام و طلبه ها به صورت خاص، اکثرمان اگر گرفتار عقابی شویم، همین مشکل زبان است. دائم می نشینند و حرف هایی که نباید بزنند را می زنند.

در بحث نیت ماه مبارک رمضان بعضی گفته اند که نه تنها هر روز باید نیت کرد، بلکه بعضی گفتند برای روزهباید روز اول یک نیت جمعی بکنی به این صورت که کل ماه را بنا داشته باشی روزه بگیری. معنایش این است که باید انسان انگیزه اش این باشد، تلاشش و توانش را باید بر این قرار بدهد که از این ماه تا جایی که می تواند استفاده کند. یکی از بهره های مهمش خودِ روزه است؛ البته این ماه، ماه قرآن هم هست، همه ماه ها ماه قرآن است ولی این ماه، ماه ویژه قرآن است، إن شاء الله دوستان سعی کنند در این ماه هم انسشان و ارتباطشان را با قرآن هم بیشتر کنند.

بالاخره ما اینجا  در مؤسسۀ رواق حکمت یک توفیق خاصی داریم که به اسلام به شکلی از اشکال خدمت کنیم؛ چه آن هایی که در بخش تحقیقات و پاسخگویی به سؤالات دینی مهستند چه آن هایی که در بخش فنی سایت ها هستند. بالاخره کاری که داریم می کنیم، کار برای اسلام است و اگر نیتمان درست باشد ثوابش را می بریم. توجه داشته باشید که اسلام یک کاری کرده که همۀ زندگی آدم می تواند عبادت باشد. طبیعی ترین کارهای آدم، خوردن و خوابیدن و لذت های مادی بشر می تواند عبادت باشد. اگر نیت کند برای خاطر خدا آن کار را انجام بدهد، برای همه آن ها ثواب می برد، خدا این قدر فضلش و کرمش زیاد است. طبق آمارهای مادر حالت عادی تقریباً حدود 50 هزار مراجعه در روز را داریم، در ماه مبارک رمضان این 50 هزار به حدود 80 هزار مراجعه در روز یعنی حدود 60 درصد افزایش پیدا می کند.

خداوند تبارک و تعالی به همه ما توفیق بدهد بتوانیم این ماه مبارک خوب را پشت سر بگذاریم و روز عید فطر که می رسد، خدمت امام زمان  ـ عج الله تعالی فرجه ـ و در محضر الهی سربلند باشیم.

خداوند ـ تبارک و تعالی ـ به همه کسانی که به اسلام و مسلمین خدمت می کنند، توفیق، طول عمر، قدرت، عزت بیش از پیش، کرامت بفرماید. قلب و دل امام زمان از ما راضی و خشنود بگرداند. ما را در مقابل آن بزرگوار، در مقابل انبیاء و اولیاء، شهدا و صلحا سربلند بگرداند. به همه ما توفیق خدمت به اسلام و مسلمین، توفیق معرفت نسبت به قرآن و اهل بیت کرامت بفرماید.[1]

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

 


[1]. سخنرانی آیت الله هادوی  تهرانی ـ دامت برکاته ـ در جمع کارکنان و محققین مؤسسۀ رواق حکمت به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان  – 27/3/94.