باسمه تعالی

1. لازم نیست فقیری که به وی از وجوهات شرعی نامبرده داده می شود، عادل باشد، بلکه همین مقدار که متجاهر به فسق نباشد یعنی آشکارا گناه نکند و نیز پرداخت این وجوه به او در نظر عرف «إعانه بر إثم» یعنی کمک بر انجام گناه شمرده نشود یا باعث تشویق وی به گناه نگردد، می توان پرداخت کرد.

2. بنابراین اگر روزه نگرفتنش با وجود آگاهی از وجوب روزه است و عذری هم در نگرفتن روزه ندارد و این روزه نگرفتن را آشکارا ابراز می کند، این فرد از مصادیق متجاهر به فسق خواهد بود.