باسمه تعالی

اگر کسی یقین دارد پولی را که قرض می دهد، صرف حرام و معصیت می شود، قرض دادن جایز نیست؛ هرچند اگر بخلاف شرع این کار را کرد، عقد قرض صحیح است؛ یعنی گیرندۀ قرض مالک مالک مال قرض داده شده می شود و به همان میزان به قرض دهنده بدهکار می شود.