باسمه تعالی

موارد یاد شده گناه هستند و برخی مانند لواط از گناهان کبیره است. کسی که مرتکب این کار ها شده است به هیچ وجه نباید به توهم اینکه با اعتراف و تحمل مجازات پاک می شود، به گناه خود اعتراف کند که این کار خود کناه دیگری است، بلکه باید در پیشگاه خدای بخشنده* و توبه پذیر** اظهار ندامت کند و تصمیم بگیرد هرگز سراغ این عمل نرود وظیفه دیگری ندارد.

در برخی موارد، لواط مصداق تضییع حق الناس است؛ مثلاً فردی با زور و اکراه با کسی لواط کند و با انتشار خبر آن، آبروی فرد مجبور شده مخدوش شود یا به جسم وی آسیب وارد بزند که در این موارد علاوه بر ندامت قلبی و تصمیم و عزم بر ترک این کار، باید به نحوی از انحاء نسبت به اعادۀ حثیت وی اقدام کند و خسارت جانی بر وی را جبران کند.

*قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ: بگو: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همۀ گناهان را مى‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. زمر/53

** أَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ یَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ: آیا نمى‌دانستند که فقط خداوند توبه را از بندگانش مى‌پذیرد، و صدقات را مى‌گیرد، و خداوند توبه‌پذیر و مهربان است؟! توبه/104