کسی که شیعه مذهب است ولی توسل و کمک خواستن از معصومین ـ علیه السلام ـ و نیز عقد موقت را قبول نمی کند. حکم این فرد چیست؟
کسی که شیعه مذهب است ولی توسل و کمک خواستن از معصومین ـ علیه السلام ـ مثل «یا امام رضا نیاز به فلان چیز دارم به من بده» و نیز عقد موقت را قبول نمی کند. حکم این فرد چیست؟ آیا اینکه انکار نمی کند و فقط نمی تواند باور کند و بپذیرد با اینکه انکار کند، فرق دارد؟ آیا کسی که عمداً این ها را قبول نمی کند، گناه می کند؟ باید توبه کند؟ چگونه توبه کند؟

باسمه تعالی

1. توسل به اهل بیت ـ علیهم السلام ـ که در حقیقت واسطه قرار دادن آن ها در درخواست از خداوند ـ تبارک و تعالی ـ است، از اعتقادات مسلم شیعه شمره می شود و عقد موقت نیز از احکام قطعی فقه شیعی است.

2. اگر کسی با وجود اطلاع از صحت این اعتقاد و این حکم، آن ها را انکار کند، مرتکب گناه شده است و باید توبه کند ولی اگر به خدا و رسول اعتقاد دارد، مرتد نیست و همچنان در دایرۀ اسلام بلکه تشیع قرار دارد. برای توبه در این موارد، باید ضمن ندامت قلبی از انکار آن ها دست بردار و به صحت آن ها اذعان کند و اگر کسی در اثر انکار وی از راه حقیقت منحرف شده یا دچار شبهه شده است، حتی الامکان در زدودن انحراف و شبهه از وی تلاش کند.

3. اگر فردی به دلیل شبهاتی که در ذهن دارد، آن ها را انکار کند، از راه حقیقت منحرف شده است لکن مرتکب معصیت نشده است.

4. اگر کسی به این اعتقاد و این حکم، اذعان دارد اما نمی تواند آن را باور کند و در عمل بپذیرد، گناه نکرده است اما نشان از ضعف اعتقادی و ایمانی وی دارد.

کد سایت fa6614