آیا داشتن محافظ به نحوی که در شرایط کنونی جامعه رایج است، جایز است؟
1. آیا داشتن محافظ به نحوی که در شرایط کنونی جامعه رایج است؛ یعنی فردی موظف به حفظ جان و مراقبت از دیگری در برابر خطرات احتمالی باشد، جایز است؟ آیا حفاظت در حکم اولی جایز است یا از باب احکام ثانویه و از جهت اضطرار؟ 2. آیا حفاظت از مسئولان در حکومت اسلامی جایز است؟ آیا در سیرۀ معصومان ـ علیهم السلام ـ چنین چیزی وجود داشته است؟ 3. آیا وجود محافظ مصداقی از احتجاب و داشت حاجب و بواب که در روایاتی مانند روایات زیر نهی شده است، نمی‌باشد؟ روایت اول: عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ‏ لَمَّا کَثُرَ مَالِی أَجْلَسْتُ عَلَى بَابِی بَوَّاباً یَرُدُّ عَنِّی فُقَرَاءَ الشِّیعَةِ فَخَرَجْتُ إِلَى مَکَّةَ فِی تِلْکَ السَّنَةِ فَدَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَسَلَّمْتُ عَلَیْهِ فَرَدَّ عَلَیَّ بِوَجْهٍ قَاطِبٍ مُزَوِّراً فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا الَّذِی غَیَّرَ لِی حَالِی عِنْدَکَ قَالَ الَّذِی غَیَّرَکَ لِلْمُؤْمِنِین (مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، 1344: 103) روایت دوم: أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِی عُدَّةِ الدَّاعِی عَنْ عَبْدِ الْمُؤْمِنِ الْأَنْصَارِیِّ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ: الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ لِأَبِیهِ وَ أُمِّهِ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ غَشَّ أَخَاهُ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ لَمْ یَنْصَحْ أَخَاهُ‏ «2» مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنِ احْتَجَبَ عَنْ أَخِیهِ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنِ اغْتَابَ أَخَاهُ (وسائل الشیعة، 1409ق، ج12: 229)

باسمه تعالی

1. اجیر کردن کسی برای محافظت از خود یا دیگری جایز است و در برخی شرایط واجب نیز خواهد شد و حکم به جواز یا وجوب در این مسأله از احکام اولیه است نه ثانویه.

2. حفاظت از مسئولان در حکومت اسلامی جایز است و بلکه در مواردی واجب است و حدود و شرایطی که قوانین و مقررات برای این کار تعیین می کند، باید رعایت گردد.

3. در سیرۀ نبی أعظم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از برخی صحابه به عنوان محافظان آن حضرت یاد شده است.

4. روایات مورد اشاره ارتباطی به این موضوع ندارد.

کد سایت fa7719