مردی خیلی وقت است که از زن خود جدا شده است ولی هنوز طلاق نداده است. این مرد، یک آدم جاهلی است، متدین نیست. این زن هم بعدها با مرد دیگری عقد موقت بسته است. وقتی به این مرد گفته شده است که طلاق بده، گفته است که «بروید هر کاری می خواهید بکنید» سپس یک نفر به روحانی مراجعه کرده است. او هم گفته است که این خودش توکیل است؛ یعنی مرد این زن سابقش را در طلاق وکیل کرده است. به خاطر همین، زن این روحانی را وکیل کرده و روحانی هم طلاق را خوانده است. هنگام خوانده شدن طلاق، دو شاهد عادل در مجلس حضور نداشته است. آنجا فقط خود روحانی و یک نفر متدین از طرف زن حضور داشته است. در این باره چند سؤال داریم: 1. آیا با استناد به این سخن مرد که گفته «بروید هر کاری می خواهید بکنید» زن و یا هر کسی که مرد این سخن را به او گفته می تواند وکیل در طلاق باشد؟ 2. اصلاً آیا زن می تواند از طرف شوهر خود وکیل در طلاق باشد؟ 3. اگر در مجلس طلاق دو شاهد عادل حضور نداشته باشد و زن هم در حال حیض باشد، آیا طلاق صحیح است؟ آیا اینجا فرقی می کند بین موردی که خوانندۀ طلاق، می داند این دو موضوع، شرط صحت طلاق است یا نداند؟ چون هنگام خوانده شدن طلاق، دو شاهد عادل در مجلس حضور نداشته است و زن هم در حال حیض بوده است. روحانی هم تحقیق نکرده است. 4. حکم عقدی که زن بعدها با مرد دیگر جاری ساخته است چیست؟ آیا این زن بر این مرد دوم حرام ابدی شده است؟ آیا اینجا فرق می کند که آنان حکم نزدیکی با زن شوهردار را می دانستند یا نمی دانستند؟