1. آیا در وضعیت فعلی اوضاع اخلاقی و فرهنگی ایران و جامعه جهانی، مهاجرت به دیار غیر مسلمانان برای این مطلب که اگر به خلافی خدای ناکرده دچار شوم در جامعه اسلامی گناه کمتری کرده ام، درست است؟ 2. در صحبت کردن با زنان و دخترانی که پوشش مناسب ندارند و گاهی برای گذراندن امور اجتماعی ناجارا باید با آنها صحبت کنم، وظیفه ما چیست؟
باعرض سلام،جوانی هستم که در فکر آینده خودم هستم،اوضاع اخلاقی و فرهنگی ایران و جامعه جهانی خوب نیست،یکی فکر هایی که بهم رسیده این است که به خارج از ایران بروم چرا که حداقل اگر اونجا فسادی هست مربوط به غیر مسلمانان است و اگر بنده خدایی ناکرده به خلافی خدای ناکرده دچار شوم در جامعه اسلامی گناه کمتری کرده ام،این استدلال درست است؟و اینکه در امروزه زنان و دختران زیادی هستن که پوشش مو بدن دیگه براشون مهم نیست و با لباس های غیر مناسب حاضر میشوند،که فعلا تدبیر درستی هم براشون اندیشه نشده،که بنده برای گذراندن امور اجتماعی باید با آنها صحبت کنم،و می‌دانم در بسیاری از موارد امر به معروف شرایط بدتر نکنه ،بهتر نمیکنه،بنده باید چیکار کنم؟

باسمه تعالی

1.از نظر معظم له، سکونت و اشتغال به کار و بلکه هرگونه فعالیت مسلمانان در مکانی که صرفاً باعث تقویت کفر یا ظلم گردد، جایز نیست؛ مگر اینکه در مقابل اغراض عقلائی مشروع مانند درمان یا انجام مأموریت های قانونی در میان باشد.
2.اگر در عین تقویت کفر و ظلم، تقویت اسلام و عدالت را نیز به دنبال داشته باشد، به گونه ای که تقویت اسلام و عدالت در حد قابل اعتنا بیش از تقویت کفر و ظلم باشد، جایز است؛ مانند سفرهای تحصیلی که فرد محصل در نهایت قصد برگشت به دار الاسلام دارد.
3. استدلال مطرح شده به هیچ وجه صحیح نیست و غرض عقلایی محسوب نمی‌شود.
4. نگاه کردن به زنی که عمدا حجاب را رعایت نمی‌کند و نیز صحبت با او، بدون قصد لذت، جایز است.