اگر حق کسی بر گردن من است؛ مثلاً پولش را سرقت کرده ام. به یقین می دانم که اگر به او بگویم که پولت را من سرقت کرده ام او حتماً حلالیت می دهد. آیا در این حال واجب است که از او حلالیت بطلبیم یا توبه کفایت می کند؟
اگر حق کسی بر گردن من است؛ مثلاً پولش را سرقت کرده ام و او نمی داند که من سرقت کرده ام. می دانیم که وظیفه شرعی یکی از دو چیز است: از او حلالیت بطلبیم یا پولش را برگردانیم. سوال: الآن به یقین می دانم که اگر به او بگویم که پولت را من سرقت کرده ام او حتماً حلالیت می دهد. آیا در این حال واجب است که از او حلالیت بطلبیم یا توبه کفایت می کند؟

باسمه تعالی

اعتراف به گناه از جمله گناه سرقت حتی در نزد کسی که از وی سرقت شده است، جایز نیست. بنابراین ندامت قلبی و تصمیم بر عدم ترک این گناه کفایت می کند و در فرضی که یقین به رضایتش دارید، برگرداندن مال مسروقه واجب نیست؛ هرچند اگر می خواهید برگردانید باید به گونه ای باشد که وی از سرقت شما مطلع نگردد.

کد سایت fa5727
طبقه بندی موضوعی حق الناس|توبه