یکی از دوستان ما در وبلاگ و سایتش بسیاری از اولیاء خدا و عرفای بنام از جمله آیت الله سید علی قاضی طباطبائی، آیت الله شاه آبادی، علامه طباطبائی، علامه سید محمد حسین حسینی تهرانی، جناب سید هاشم حداّد، امام خمینی (رضوان الله علیهم اجمعین) و... تمام عرفای اسلامی را منحرف و اهل فِرَق ضالّه می نامد و با سبکترین و سخیف ترین الفاظ و عبارات از این بزرگواران یاد می کند. مثلاً می گوید که این افراد پشیزی برای من ارزش ندارند. حال آنکه در مقابل طرفداران انجمن حجتیه و... هیچ واکنشی نشان نمی دهد و با سکوت خود حضور و مطالب این افراد را در سایت خودش تایید می کند. از آنجا که خودش با علوم دینی و حوزوی بیگانه نیست هر کسی را هم که با ایشان وارد بحث می شود و به مخالفت با تفکر ایشان برمی خیزد منحرف و ضال و بدعت گزار و تهمت زننده به دین خدا می نامد و طبق حدیثی که ظاهراً صحیحه است خود و همفکرانش را مجاز می داند که هر توهینی که به منحرفین و بدعت گزاران در دین خدا می خواهد انجام دهد و به مومنین و بنده های خدا توهین و هتاکی می کند و القاب و عناوین بسیار زشت به آنها می دهد. چون از نظر ایشان آنها مستحق توهین هستند. خواهشمندم بفرمایید: 1. آیا افرادی که نامشان برده شد همگی منحرف و ضال هستند و موجب گمراهی بندگان خدا شده اند؟ 2. آیا شخص مزبور شرعاً حق دارد که چنین رفتارها وگفتارهایی از خود بروز دهد و آیا مخالفت با ایشان مستلزم توهین و... از سوی ایشان است؟ 3. اساساً نظر حضرت آیت الله هادوی (حفظه الله) نسبت به مقوله عرفان و افرادی که بعنوان عارف اسلامی مطرح هستند چیست و آیا ایشان عملکرد افراد یاد شده را اجمالاً تایید می کنند؟ 4. در جایی که تشخیص بدهیم ایشان خودشان منحرف و منحرف کننده بندگان خدا از دین حقیقی هستند و برای خود و سایرین وسایل گمراهی و جهنم را فراهم کرده اند وحرف کسی را هم نمی پذیرند آیا معرفی ایشان به مراجع قانونی یرای برخورد قانونی با ایشان لازم است یا خیر؟ تقاضا دارم خود حضرت آیت الله هادوی شخصاً پاسخ دهند. باتشکر وآرزوی توفیق برای شما.